جامعه پذیری و بازجامعه پذیری سیاسی در نظام وظیفه مطالعه نگرش دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد

هدف پژوهش حاضر بررسی نگرش دانشجویان دربارهجامعه­پذیری و بازجامعه­پذیری سیاسی در نظام­وظیفه است. متغیرهای اصلی این پژوهش تأثیر نظام­وظیفه بر تغییر نگرش به خانواده، دوستان و محیط اطراف و نگرش دانشجویان به کارکرد های اجتماعی و کارکردهای سیاسی نظام­وظیفهدر سه سطح نظام سیاسی، مقام­های سیاسی و شناخت سیاسی است. یافته­های پژوهش نشان می­دهد بیشتر دانشجویان با تأثیر نظام­وظیفه بر تغییر نگرش مشمولان به خانواده، دوستان و محیط اطراف خود و نیز وجود کارکردهای اجتماعی برای نظام­وظیفه ودرنتیجه تأثیر آن در فرایند جامعه پذیری موافق اند، اما با اینکه نظام­وظیفه دارای آثار و کارکردهایی در بازجامعه پذیری سیاسی مشمولان باشد مخالف هستند. درباره تأثیر نظام­وظیفه بر تغییر نگرش به خانواده، دوستان و محیط اطراف، کارکرد های اجتماعی نظام­وظیفه، کارویژه های سیاسی معطوف به نظام، مقام­های سیاسی و شناخت و گرایش سیاسیبسته به وضعیت دانشجویان درقبال نظام­وظیفه تفاوت معناداری میان دانشجویان وجود دارد.